آنان بر این عقیده‌اند که نمی‌توان به کسی مؤمن یا کافر گفت، چرا که وحی منقطع شد؛ و [[ابوبکر ]] و [[عمر ]] از دنیا رفته‌اند و امروز کسی نیست که حقایق را بیان کند و کافر را از مؤمن تمیز دهد. بدان جهت ما به کسی نمی‌گوییم که او مؤمن است یا کافراباضیه در پی کج‌فهمی‌های خود با نص صریح قرآن نیز مخالف هستند؛ در حالی که [[قرآن کریم ]] بین ایمان و اسلام تفاوت نهاده است و می‌فرماید:

شاخصه‌های عقیدتی اباضیه به [[معتزله]] و [[شیعه]] نزدیک‌تر از اهل سنت‌اند، چنان که در بحث از حقیقت صفات الهی و مفهوم آن، رؤیت خداوند در قیامت ، آزادی و اختیار انسان و نقش وی در اعمال خویش در عین پذیرش نقش قدرت الهی بر افعال انسان، تفسیر عقلانی از حسن و قبح و پاره‌ای دیگر از مسائل از [[شیعه]] و [[معتزله]] متأثرند، گرچه در تفسیر ایمان و تعریف آن به قول لسانی، تصدیق قلبی و عمل به اعضا و نیز اعتقاد به خلود مرتکب کبیره در جهنم در صورت عدم توبه و حکم به کفر آنان، به [[خوارج ]]نزدیک‌اند، جز آن‌که معتقدند کفر مرتکب کبیره نه از نوع کفر دین و ملت بلکه از نوع کفر نعمت است، از این رو مرتکب کبیره را [[موحّد ]] می‌دانند نه مشرک و ازدواج و ارث‌بری از آنان را جایز و کشتن آنان را ممنوع می‌دانند مگر، آنکه آنان شروع کننده جنگ باشند.