از مهم‌ترین اقدامات امیر کبیر می‌توان به تأسیس [[دارالفنون]] (اولین مدرسه عالی ایران)، اصلاحات اقتصادی، اجتماعی و نظامی، تقویت جایگاه دولت مرکزی، مبارزه با فساد در دربار و تلاش برای مدرن‌سازی کشور اشاره کرد. همچنین، او در عرصه سیاست خارجی با استفاده از دیپلماسی فعال به تقویت روابط ایران با کشورهای خارجی و جلوگیری از نفوذ بیگانگان پرداخت.

اما دوره صدارت امیر کبیر با مخالفت‌هایی از سوی درباریان و دیگر گروه‌های قدرت همراه بود و در نهایت او در سال ۱۸۵۱ به دستور [[ناصرالدین شا]]ه از صدارت برکنار و به [[تبریز]] تبعید شد، جایی که در آنجا درگذشت. مرگ او هنوز هم مورد بحث است و برخی منابع او را به قتل توسط درباریان متهم کرده‌اند.<ref>ویکی پدیا</ref>