| سال تأسیس =تاریخ دقیق ظهور آنان روشن نیست،ولی قدر مسلم این است که در نیمه دوم قرن نخست هجری این فرقه مطرح بوده و فعالیت داشته است.
| قدمت =
| گرایش =تسنن
| گستره جغرافیایی =
| شهرهای مهم =
| زیارتگاهها =
| وقایع مهم =
| حکومتها =
| علل پیدایش =
| نامهای دیگر =
| از فرقههای =
| از شاخههای =جبریه
| باورها =عقیده آنان این بود که افعال اختیاری انسان از دایرهی قدر پیشین الهی بیرون است
| داعیان =
| فرقهها =
| شاخهها =
| رهبر/امام کنونی =
| رهبران/امامان =
| آئینها =
| کتابهای مهم =
| وضعیت =
| تاریخ انقراض =
| تعداد پیروان =
| مؤسسات =
| مذهبی =
| اجتماعی =
| سیاسی =
}}
{{تاریخ فرق و مذاهب اسلامی}}
[[پرونده:Image 0 (2).png|بندانگشتی]]
== '''قدریه''' ==
مقصود از قدریه گروهی است که کارهای اختیاری انسان (به ویژه گناهان او) را از قلمرو مشیت و قدرت الهی خارج نمود.قدریه منسوب به «قدر» به معنی [[تقدیر]] و «تاء» آخر کلمه (که در فارسی هاء خوانده میشود)، نشانه انتساب به طائفهای خاص به نام «طایفه قدریه» است.
قدریه نخستین همان [[مرجئه]] قدریه هستند که دو اعتقاد مهم داشتهاند اعتقاد به ارجاء و اعتقاد به تفویض و نفی تقدیر الهی است مهمترین افراد این گروه معبد جهنی و غیلان دمشقی است<ref>برنجکار،ص۳۰</ref>.
قدریه نخستین همان [[مرجئه]] قدریه هستند که یکی از فرقه های [[مرجئه]] به شمار میروند. اینان دو اعتقاد مهم داشتهاند یکی اعتقاد به ارجاء و دیگری اعتقاد به تفویض و نفی تقدیر الهی در افعال انسان غیلان دمشقی، محمد بن شبیب ، ابی شمر صالحی و خالدی جزو این فرقه ذکر شدهاند<ref>برنجکار،ص۲۷</ref>.
که مخالفان ظلم و جور [[اموی]] که قدریان نخستین نیز از آنها بودند برای مقابله با امویان قضا و قدر الهی را لااقل به گونهای که [[معاویه]] و [[امویان]] آن را تفسیر میکردند و لازمه [[تقدیر الهی]] را مجبور بودن انسان میدانستند، منکر شوند<ref>برنجکار، ص۲۸</ref>.
===فرق قدریه===
[[ابن کمال پاش]]ا، شیخ الاسلام خلافت [[خلافت عثمانی]] در فاصله ۹۳۲ تا ۹۴۰ هـ ق، برای قدریه ۱۲ فرقه ذکر کرده که بنظر میرسد این فرق غیر از فرقه قدریه مورد بحث ماست که در اینجا به چند مورد از آنها اشاره میکنیم:<ref>ویکی فقه</ref>
۱-[[احمدیه]] : [[عدالت]] خداوند اقتضا میکند که سرنوشت بندگانش به دست خود آنان داده شود و آنان از حیطه مشیت، علم و [[قضاء ]] و [[قدر الهی ]] بیرون باشند.
۲-[[ثنویه]] : اعمال نیک از [[خداوند]] و اعمال شر از [[شیطان]] و انسانهاست، اعمال نیک [[انسان]] بواسطه به واسطه روح لاهوت (جنبه الهی بشر) و اعمال ناپسندش با روح شیطانی انجام میشود.
۳-[[معتزله]] : [[خداوند]] برای مخلوقاتش فقط خیر را مقدر کرده پس نباید بگوییم: «او شر را مقدر کرده یا نکرده» چرا که اگر چنین سخنی بگوییم به خداوند نسبت ظلم دادهایم.
==منابع==
نویسنده:حانیه محمدی
* مقاله «قدریان نخستین» از محسن جهانگیری، چاپ در مجموعه مقالات محسن جهانگیری، انتشارات حكمت، تهران، چاپ اوّل، 1383 ش، از ص58ـ89.