بابیت

تعریف

سید علی محمد در سال ۱۲۳۵ ق در شیراز به دنیا آمد در کودکی به مکتب شیخ عابد رفت و خواندن و نوشتن آموخت، شیخ عابد از شاگردان شیخ احمد احسانی بنیان گذار شیخیه ) و شاگردش سید کاظم رشتی بود و لذا سید علی محمد از همان دوران با شیخیه آشنا شد، به طوری که چون سید علی محمد در سن حدود نوزده سالگی به کربلا رفت در درس سید کاظم رشتی حاضر شد. در همین درس بود که با مسائل عرفانی و تفسیر و تاویل آیات و احادیث و مسائل فقهی به روش شیخیه آشنا شد قبل از رفتن به کربلا، مدنی در بوشهر اقامت کرد و در آنجا به ریاضت کشی  پرداخت نقل شده است که در هوای گرم بوشهر بر بام خانه رو به خورشید اورادی می خواند. پس از درگذشت سید کاظم رشتی با مریدان و شاگردان وی جانشینی برای او می جستند که مصداق شیعه کامل یارکن رابع شیخیه باشد. 

علت نام گذاری 

بنیان گذار فرقه بابیه سید علی محمد شیرازی است. از آنجا که او در ابتدای دعوتش مدعی بابیت امام دوازدهم شیعه بود و خود را طریق ارتباط با امام زمان می دانست، ملقب به باب  گردید و پیروانش (بابیه) نامیده شدند.

شکل گیری

هجده تن از شاگردان سید کاظم رشتی که همگی شیخی مذهب بودند و بعدها سید علی محمد آنها را حروف حی :ح۱۰،نامید ) از او پیروی کردند.

علی محمد در آغاز امر بخشهایی از قرآن را با روشی که از مکتب شیخیه آموخته بود تا ویل کرد و تصریح کرد که از سوی امام زمان (عج ) مامور به ارشاد مردم است. سپس مسافرتهایی به مکه و بوشهر کرد و دعوت خود را آشکارا تبلیغ کرد. یارانش نیز در نقاط دیگر به تبلیغ ادعاهای علی محمد پرداختند. پس از مدتی که گروههایی به او گرویدند، ادعای خود را تغییر داد و از مهدویت سخن گفت و خود را مهدی موعود معرفی کرد و پس از آن ادعای نبوت و رسالت خویش را مطرح کرد و مدعی شد که دین اسلام