معاویه
معاویه
معاویة بن ابیسفیان (درگذشت: ۶۰ق) بنیانگذار و نخستین حاکم اموی بود که پس از صلح با امام حسن(ع) به مدت حدود ۲۰ سال در دمشق خلافت کرد. او در فتح مکه (سال ۸ق) اسلام آورد و از طُلَقاء (آزادشدگان) محسوب میشد. در زمان ابوبکر و عمر، در فتح شام شرکت کرد و سپس به استانداری اردن و پس از آن به استاندار تمام منطقه شام منصوب شد. در شورش علیه عثمان، بهرغم درخواست کمک عثمان بن عفان، به کمک او نشتافت. پس از شهادت امام علی(ع)، با امام حسن(ع) صلح کرد و خلافت را به دست گرفت. او دمشق را پایتخت خود قرار داد و فتوحات را در غرب و شمال آفریقا گسترش داد[۱].