[[بهائیت]] بيشتر به عنوان يك انشعاب از اسلام يا تشيع و يا شاخه اى از متصوفه شناخته مى شد ورهبران و رهبران بهائيه براى اثبات حقانيت خود از قرآن و حديث به جستجوى دليل مى پرداختند و اين دلايل را براى حقانيت خويش به مسلمانان و به ويژه شيعيان ارائه مى كردند مهمترين متن احكام آنان نيز از حيث صورت با متون فقهى اسلامى تشابه داشت امافاصله گرفتن رهبران بهائى از ايران و مهاجرت به استانبول و بغداد و فلسطين و در نهايت ارتباط با غرب ، عملا سمت و سوى اينبه ويژه اسلام دود كرد آيين را تغيير داد و أن آن را از صورت آشناى دينهاى دين هاى شناخته شده..<ref>تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،ص،۱۰۹</ref>