به جهت اتهام کفری که به خاطر باور اسماعیلیان به قدمای [[سبعه]] به آنان زده می‌شد، آنان هرگونه صفت از خداوند را انکار کرده‌اند. در این راستا هرگونه حد و تعریف و صفت، صورت، ماهیت و حتی وجود را به این مفهوم که یک صفت باشد از خداوند نفی می‌کنند. آنان بر خلاف [[اخوان الصفا]] که وجود موجودات را از طریق فیض می‌دانستند، در آفرینش موجودات معتقد به ابداع بودند.

پیامبران اولوالعزم: اسماعیلیان تعداد پیامبران اولوالعزم را شش نفر دانسته و برای هر نبی یک وصی (امام) قائلند. پیامبران ناطق یا [[اولوالعزم]] در نظر آنان، آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد(ص) هستند و هر یک دارای وصی‌ای هستند.<ref>اسماعیلیه،96.</ref>.

اسماعیلیان معتقدند هفتمین امام دور ششم، محمد بن اسماعیل است که مخفی شده است. او زمانی که ظهور کند، ناطق هفتم یا مهدی یا [[قائم]] خواهد بود و تنها در دوره اوست که دو مرتبه ناطق و اساس با هم یکی می‌شوند. او در واپسین دور جهان، حقایق عالم هستی را آشکار می‌سازد و عدل و داد را در جهان حکمفرما می‌کند و پس از دور او عالم جسمانی به پایان می‌رسد. در این دوره، [[حسن بن علی(ع)]]،‌ [[محمد بن حنفیه]] و موسی بن جعفر(ع)،‌ امام مستودع هستند.<ref>اسماعیلیه،دانشنامه اسلامیتاریخ و عقاید اسماعیلیه،۷۸ و ۷۹.</ref>.