| سال تأسیس =تاریخ دقیق ظهور آنان روشن نیست،ولی قدر مسلم این است که در نیمه دوم قرن نخست هجری این فرقه مطرح بوده و فعالیت داشته است.
| قدمت =
| گرایش =تسنن
| گستره جغرافیایی =
| شهرهای مهم =
| زیارتگاهها =
| وقایع مهم =
| حکومتها =
| علل پیدایش =
| نامهای دیگر =
| از فرقههای =
| از شاخههای =جبریه
| باورها =عقیده آنان این بود که افعال اختیاری انسان از دایرهی قدر پیشین الهی بیرون است
| داعیان =
| فرقهها =
| شاخهها =
| رهبر/امام کنونی =
| رهبران/امامان =
| آئینها =
| کتابهای مهم =
| وضعیت =
| تاریخ انقراض =
| تعداد پیروان =
| مؤسسات =
| مذهبی =
| اجتماعی =
| سیاسی =
}}
{{تاریخ فرق و مذاهب اسلامی}}
[[پرونده:Image 0 (2).png|بندانگشتی]]
== '''قدریه''' ==
مقصود از قدریه گروهی است که کارهای اختیاری انسان (به ویژه گناهان او) را از قلمرو مشیت و قدرت الهی خارج نمود.قدریه منسوب به «قدر» به معنی [[تقدیر]] و «تاء» آخر کلمه (که در فارسی هاء خوانده میشود)، نشانه انتساب به طائفهای خاص به نام «طایفه قدریه» است.
قدریه نخستین همان [[مرجئه]] قدریه هستند که دو اعتقاد مهم داشتهاند اعتقاد به ارجاء و اعتقاد به تفویض و نفی تقدیر الهی است مهمترین افراد این گروه معبد جهنی و غیلان دمشقی است<ref>برنجکار،ص۳۰</ref>.
قدریه نخستین همان [[مرجئه]] قدریه هستند که یکی از فرقه های [[مرجئه]] به شمار میروند. اینان دو اعتقاد مهم داشتهاند یکی اعتقاد به ارجاء و دیگری اعتقاد به تفویض و نفی تقدیر الهی در افعال انسان غیلان دمشقی، محمد بن شبیب ، ابی شمر صالحی و خالدی جزو این فرقه ذکر شدهاند<ref>برنجکار،ص۲۷</ref>.
که مخالفان ظلم و جور [[اموی]] که قدریان نخستین نیز از آنها بودند برای مقابله با امویان قضا و قدر الهی را لااقل به گونهای که [[معاویه]] و [[امویان]] آن را تفسیر میکردند و لازمه [[تقدیر الهی]] را مجبور بودن انسان میدانستند، منکر شوند<ref>برنجکار، ص۲۸</ref>.
۱-[[احمدیه]] : [[عدالت]] خداوند اقتضا میکند که سرنوشت بندگانش به دست خود آنان داده شود و آنان از حیطه مشیت، علم و [[قضاء]] و [[قدر الهی]] بیرون باشند.
۲-[[ثنویه]] : اعمال نیک از [[خداوند]] و اعمال شر از [[شیطان]] و انسانهاست، اعمال نیک [[انسان]] بواسطه به واسطه روح لاهوت (جنبه الهی بشر) و اعمال ناپسندش با روح شیطانی انجام میشود.
۳-[[معتزله]] : [[خداوند]] برای مخلوقاتش فقط خیر را مقدر کرده پس نباید بگوییم: «او شر را مقدر کرده یا نکرده» چرا که اگر چنین سخنی بگوییم به خداوند نسبت ظلم دادهایم.
==منابع==
نویسنده:حانیه محمدی
* مقاله «قدریان نخستین» از محسن جهانگیری، چاپ در مجموعه مقالات محسن جهانگیری، انتشارات حكمت، تهران، چاپ اوّل، 1383 ش، از ص58ـ89.