تغییرات

فرقه {{بابیت}}، بابیت، یک جنبش دینی است که در میانه قرن نوزدهم میلادی در ایران به رهبری {{علی‌محمد شیرازی}}، شیرازی، که خود را "باب" (دروازه) معرفی کرد، شکل گرفت. این فرقه به‌عنوان یکی از جریان‌های نوظهور در تاریخ دین و مذهب ایران، به‌ویژه در زمینه تصورات دینی و اجتماعی، تأثیرات عمیقی بر جامعه ایرانی و حتی فراتر از مرزهای ایران گذاشت. بابیت در پی دعوت به تغییرات اجتماعی و دینی و معرفی مفاهیم جدید در حوزه روحانیت بود. این حرکت که ابتدا در پاسخ به نیازهای اصلاح‌طلبانه جامعه ایران به‌ویژه در دوران قاجار شکل گرفت، در نهایت با مخالفت‌های شدید روحانیون و مقامات دولتی روبه‌رو شد و به‌سرعت به یک بحران مذهبی و سیاسی تبدیل شد. فرقه بابیت با آموزه‌هایی متفاوت از شیعه اثناعشری، خصوصاً در زمینه ظهور "باب" به‌عنوان پیام‌آوری برای ظهور یک پیشوای بزرگ‌تر، به یکی از مفاهیم محوری در تحول دین و سیاست ایران تبدیل گردید.<ref>1 تاریخ با فرق و مذاهب اسلامی .ص104</ref

فتحعلي شاه به دنيا آمد. و چنانچه در {{ظهور الحق}} فاضل مازندراني كه از نويسندگان بابي است آمده: «پدرش سيد محمد رضا شيرازي كه به خاطر شغل بزازي او را سيد محمد رضا بزاز مي‌گفتند در ايام كودكي سيد علي محمد از دنيا رفت. از آن پس علي محمد تحت كفالت و سرپرستي مادرش فاطمه بيگم و دايي خود به نام سيد علي درآمد. سيد علي در كودكي توسط دايي خود به مكتب شيخ محمد عابد كه در محله ي قهوه اولياء (بيت العباس) {{شيراز}} واقع بود فرستاده شد».<ref>2 بابیت و بهایت در بستر تاریخ .ص4</ref>

بنیان گذار فرقه بابیه سید علی محمد شیرازی است. از آنجا که او در ابتدای دعوتش مدعی بابیت امام دوازدهم شیعه بود و خود را طریق ارتباط با امام زمان می دانست، ملقب به{{باب}}  گردید و پیروانش بابیه نامیده شدند.<ref>3 تاریخ فرق و مذاهب اسلامی .ص105</ref>