غیبت صغرا: تفاوت بین نسخه‌ها

از تاریخ‌نما
پرش به: ناوبری، جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «غیبت صغری در ادبیات شیعی به معنای غایب شدن کوتاه مدت است و بنابر اعتقادات شیع...» ایجاد کرد)
 
 
سطر ۱: سطر ۱:
غیبت صغری در ادبیات شیعی به معنای غایب شدن کوتاه مدت است و بنابر اعتقادات شیعیان دورانی است که در آن حضرت مهدی (علیه‌السلام) زندگانی مخفی و فقط از طریق نمایندگان چهارگانه خود با شیعیان ارتباط داشته است. این دوره از سال ۲۶۰ ه‌.ق (۸۷۴ م) آغاز و در ۳۲۹ ه‌.ق (۱- ۹۴۰ م) پایان یافته است.
+
غیبت صغری در ادبیات شیعی به معنای غایب شدن کوتاه مدت است و بنابر اعتقادات شیعیان دورانی است که در آن [[حضرت مهدی (علیه‌السلام)]] زندگانی مخفی و فقط از طریق نمایندگان چهارگانه [[(نواب اربعه)]]  خود با شیعیان ارتباط داشته است. این دوره از سال ۲۶۰ ه‌.ق (۸۷۴ م) آغاز و در ۳۲۹ ه‌.ق (۱- ۹۴۰ م) پایان یافته است.

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۲

غیبت صغری در ادبیات شیعی به معنای غایب شدن کوتاه مدت است و بنابر اعتقادات شیعیان دورانی است که در آن حضرت مهدی (علیه‌السلام) زندگانی مخفی و فقط از طریق نمایندگان چهارگانه (نواب اربعه) خود با شیعیان ارتباط داشته است. این دوره از سال ۲۶۰ ه‌.ق (۸۷۴ م) آغاز و در ۳۲۹ ه‌.ق (۱- ۹۴۰ م) پایان یافته است.