احمدبن حنبل: تفاوت بین نسخهها
(←پانویس) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
احمَد بن حَنبَل (۱۶۴- ۲۴۱ق) از فقهای چهارگانه اهل سنت و از محدثان آنان بود که فقهاش بیش از مذاهب دیگر، به ظاهر احادیث پیامبر(ص) و اقوال صحابه گرایش داشته است. شافعی (از فقهای چهارگانه اهل سنت) و هشیم بن بشیر از استادان او بودهاند. | احمَد بن حَنبَل (۱۶۴- ۲۴۱ق) از فقهای چهارگانه اهل سنت و از محدثان آنان بود که فقهاش بیش از مذاهب دیگر، به ظاهر احادیث پیامبر(ص) و اقوال صحابه گرایش داشته است. شافعی (از فقهای چهارگانه اهل سنت) و هشیم بن بشیر از استادان او بودهاند. | ||
و در ربیع الاول ۱۶۴ق در بغداد به دنیا آمد. خانواده او قبل از به دنیا آمدن احمد در ایران میزیستند.احمد حنبل در سن ۷۷ سالگی و در سال ۲۴۱ق و به نقلی در سال ۲۴۲ق در بغداد از دنیا رفت. | و در ربیع الاول ۱۶۴ق در بغداد به دنیا آمد. خانواده او قبل از به دنیا آمدن احمد در ایران میزیستند.احمد حنبل در سن ۷۷ سالگی و در سال ۲۴۱ق و به نقلی در سال ۲۴۲ق در بغداد از دنیا رفت. | ||
| − | مهمترین حادثه زندگی ابن حنبل که سبب شهرتش نیز شد، واقعه محنت بود که با پافشاری بر مخلوق نبودن قرآن، سختیهای فراوانی را متحمل شد؛ هرچند که در دوره متوکل عباسی مورد توجه حکومت قرار گرفت و به عنوان رهبر جریان مقابله با محنت شناخته شد. | + | مهمترین حادثه زندگی ابن حنبل که سبب شهرتش نیز شد، واقعه محنت بود که با پافشاری بر مخلوق نبودن قرآن، سختیهای فراوانی را متحمل شد؛ هرچند که در دوره متوکل عباسی مورد توجه حکومت قرار گرفت و به عنوان رهبر جریان مقابله با محنت شناخته شد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة،ص 352.</ref>. |
| + | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{ پانویس }} | {{ پانویس }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۳۳
احمَد بن حَنبَل (۱۶۴- ۲۴۱ق) از فقهای چهارگانه اهل سنت و از محدثان آنان بود که فقهاش بیش از مذاهب دیگر، به ظاهر احادیث پیامبر(ص) و اقوال صحابه گرایش داشته است. شافعی (از فقهای چهارگانه اهل سنت) و هشیم بن بشیر از استادان او بودهاند. و در ربیع الاول ۱۶۴ق در بغداد به دنیا آمد. خانواده او قبل از به دنیا آمدن احمد در ایران میزیستند.احمد حنبل در سن ۷۷ سالگی و در سال ۲۴۱ق و به نقلی در سال ۲۴۲ق در بغداد از دنیا رفت. مهمترین حادثه زندگی ابن حنبل که سبب شهرتش نیز شد، واقعه محنت بود که با پافشاری بر مخلوق نبودن قرآن، سختیهای فراوانی را متحمل شد؛ هرچند که در دوره متوکل عباسی مورد توجه حکومت قرار گرفت و به عنوان رهبر جریان مقابله با محنت شناخته شد.[۱].
پانویس
- ↑ ابن کثیر، البدایة و النهایة،ص 352.
