بهائیت: تفاوت بین نسخهها
(←پراکندگی جمعیت) |
|||
| (۱۲۸ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{جعبه اطلاعات فرقه | |
| + | | عنوان =بهائیت | ||
| + | | تصویر =[[پرونده:Bahaola.jpg|بندانگشتی]] | ||
| + | | اندازه تصویر = | ||
| + | | توضیح تصویر =نماد بهائیت | ||
| + | |مؤسس =بهاءالله | ||
| + | | سال تأسیس =۱۸۵۲ میلادی | ||
| + | | قدمت = | ||
| + | | گرایش = | ||
| + | | گستره جغرافیایی = | ||
| + | | شهرهای مهم =حیفا،عکا،بغداد | ||
| + | | زیارتگاهها =منزل سيد على محمد باب در شيراز و منزل ميرزا حسینعلی در بغداد | ||
| + | | وقایع مهم = | ||
| + | | حکومتها = | ||
| + | | علل پیدایش = | ||
| + | | نامهای دیگر =آیین بهائی،دیانت بهائی | ||
| + | | از فرقههای =بابیت | ||
| + | | از شاخههای =بابیت | ||
| + | | باورها =مقام الوهیت، نبوت و مَنْ یُظهره اللهی بهاءالله، تعالیم دوازدهگانه | ||
| + | | داعیان = | ||
| + | | فرقهها = | ||
| + | | شاخهها = | ||
| + | | رهبر/امام کنونی =بیت العدل اعظم | ||
| + | | رهبران/امامان =بهاءالله،عبدالبهاء،شوقی افندی | ||
| + | | آئینها = | ||
| + | | کتابهای مهم =ایفان و اقدس | ||
| + | | وضعیت = | ||
| + | | تاریخ انقراض = | ||
| + | | تعداد پیروان =۷/۹ میلیون نفر | ||
| + | | مؤسسات = | ||
| + | | مذهبی = | ||
| + | | اجتماعی = | ||
| + | | سیاسی = | ||
| + | }} | ||
| − | + | '''بهائیه''' نام فرقهای است که پس از مرگ باب، توسط یکی از پیروان او به نام [[میرزا حسینعلی نوری]] شکل گرفت که در قرن سیزدهم قمری پدید آمد. میرزا حسینعلی از پیروان سید علیمحمد باب بود که پس از درگذشت باب، فرقه بهائیت را پایهگذاری کرد. پس از بهاءالله، پسرش عباس افندی معروف به عبدالبهاء و سپس شوقی افندی، نوه دختری عبدالبهاء رهبریِ بهائیت را بهعهده گرفتند.<ref>ویکی شیعه</ref> پس از شوقی این فرقه با ادعای ظهور مظهر الهی جدید، در تقابل آشکار با اسلام و اصول آن قرار دارد و تلاش کرده با شعارهایی نظیر وحدت عالم انسانی، چهرهای جهانی از خود ارائه دهد.<ref>فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵</ref> | |
| − | + | =پیدایش= | |
| + | {{تاریخ فرق و مذاهب اسلامی}} | ||
| − | + | '''فرقه بهائيه'''، منشعب از [[فرقه بابيه]] است، بنيان گذار آيين بهائيت، ميرزا حسينعلى نورى معروف به بهاءاله است، و اين آيين نيزنام خود را از همين لقب برگرفته است.بهائیت، یک فرقه مذهبی و سیاسی است که در قرن سیزدهم هجری قمر بنیانگذاری شد میرزا حسینعلی نوری از پیروان [[سید علیمحمد باب]] بود و پس از درگذشت باب، فرقه بهائیت را پایهگذاری کرد.<ref>تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،ص،۱۰۶</ref> | |
| − | فرقه | + | =سیرتاریخی= |
| + | |||
| + | [[پرونده:بیت_العدل_اعظم.jpg|بندانگشتی]] | ||
| + | '''فرقه بهائیت''' از دل مکتب [[شیخیه]] پدید آمد. سید علی محمد باب از شیراز ابتدا ادعای بابیت کرد، سپس مدعی مهدویت و نهایتاً نبوت شد. یکی از پیروان او، میرزا حسینعلی نوری، که بعدها بهاءالله نام گرفت، نیز ادعای پیامبری نمود و فرقه جدیدی به نام بهائیت را پایهگذاری کرد. | ||
| + | بهاءالله پس از دستگیری و تبعید، به شهرهای مختلفی منتقل شد و در نهایت در فلسطین (اکنون اسرائیل) درگذشت. پس از او، پسرش [[عبدالبهاء]]، سپس [[شوقی افندی]]، و نهایتاً نهادی به نام «بیتالعدل اعظم» که مقر آن در شهر حیفا است، رهبری این فرقه را بر عهده گرفتند. | ||
| + | امروزه بهائیان در کشورهای مختلف جهان فعالیت دارند، اما در ایران این فرقه به عنوان یک جریان انحرافی شناخته میشود. | ||
| + | .<ref>تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،</ref> | ||
| + | =اشخاص مهم= | ||
| − | + | '''بهاالله''' | |
| + | '''عبدالبها''' (فرزند بهاءالله) | ||
| − | + | سپس به '''شوقی افندی''' (نوه عبدالبها) | |
| − | + | و اکنون به نهادی به نام [['''بیتالعدل اعظم''']] (مستقر در حیفا، اسرائیل) | |
| − | + | رسید. این گروه، اکثریت بهائیان دنیا را تشکیل میدهد.<ref> «فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵</ref> | |
| − | |||
| − | .<ref> | ||
| − | |||
| − | + | =انشعابات= | |
| − | + | '''فرقه بهائيه'''، منشعب از فرقه بابيه است. بنيان گذار آئین بهائيت، ميرزا | |
| − | + | حسینعلی نورى معروف به بهاءالله است ، و اين آئين نيز | |
| − | + | نام خود را از همين لقب برگرفته است . بهائیت بيشتر به عنوان يك انشعاب از اسلام يا [[شیعه|تشيع]] و يا شاخه اى از متصوفه شناخته مى شد | |
| − | <ref>تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا | + | <ref>تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،ص،۱۰۶</ref> |
| − | = | + | =عقاید مهم = |
| − | + | 1. '''ادعای پیامبری''': | |
| − | + | بهاءالله خود را پیامبر جدید معرفی میکند؛ این موضوع از نگاه اسلامی کفر محسوب میشود چون با ختم نبوت در تضاد است. | |
| − | |||
| − | + | 2. '''نسخ دین اسلام''': | |
| + | بهائیان اسلام را دین گذشته میدانند و خود را [[دین]] جدیدی با قوانین تازه معرفی میکنند. | ||
| − | + | 3. '''وحدت ادیان و انسانها''': | |
| − | + | شعار وحدت عالم انسانی دارند، ولی عده ای آن را بیشتر یک ابزار تبلیغاتی میدانند تا یک عقیده الهی اصیل. | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | 4. '''ساختار تشکیلاتی''': | |
| + | بهائیت دارای یک نظام رهبری متمرکز و دقیق است که هدفش حفظ انسجام داخلی و توسعه جهانی است. | ||
| − | + | 5. '''گرایش به مدرنیته و غرب''': | |
| − | + | بهائیان خود را دین آینده معرفی کرده و سعی میکنند با مفاهیم دنیای مدرن (مثل صلح، حقوق بشر، برابری) هماهنگ نشان دهند. | |
| − | <ref> | + | <ref>فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵ |
| − | + | </ref> | |
| − | |||
| − | ویکی | + | =پراکندگی جمعیت= |
| + | '''بهائیت''' از ایران به دیگر کشورها گسترش یافت و در برخی مناطق مانند آمریکا، هند، کشورهای آفریقایی و اسرائیل تأسیس شد. این گسترش به ویژه با [[حمایتهای استعماری]]، به خصوص [[بریتانیا]]، همراه بود. | ||
| + | بهائیان در برخی شهرهای ایران مانند اصفهان، شیراز، تهران و یزد بیشتر ساکن بودند، اما پس از انقلاب اسلامی ایران، بسیاری از آنها به خارج مهاجرت کردند.<ref>فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵ </ref> | ||
| + | شمار پیروان دین بهائیت در جهان، بیش از ۷ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر، برآورد شده است. بر پایهٔ آمارِ سالِ ۲۰۱۰ دانشنامه بریتانیکا، دین بهائیت از جهت پراکندگی در کشورهای جهان، پس از مسیحیت، در جایگاه دوم، جای دارد.<ref>ویکی پدیا </ref> | ||
| + | =منابع تکمیلی= | ||
| + | * [https://bayanbox.ir/info/2152231732200113121/kashfolhyal-j1 کشف الحیل،عبدالحسین آواره] | ||
| + | *[https://www.bahai.org/fa/library/authoritative-texts/bahaullah/kitab-i-iqan/ کتاب ایفان] | ||
| + | *[https://s2.picofile.com/file/7259687197/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF_%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8_%D8%A8%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%AC%D9%84%D8%AF_%D8%A7%D9%88%D9%84.pdf.html کتاب بهائیت در ایران] | ||
| − | + | =پانویس= | |
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | + | =منابع= | |
| + | نویسنده:سعیده رمضانی | ||
| + | * تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی. 1387. فایل pdf | ||
| + | * شناخت بهاییت، تألیف محمد شفیعی سروستانی | ||
| + | *بهائیت،ویکی شیعه | ||
| + | *فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵ | ||
| + | *بهائیت،ویکی پدیا | ||
| + | |||
| + | [[رده:فرق و مذاهب اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۰
|
نماد بهائیت | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| مؤسس | بهاءالله |
| سال تأسیس | ۱۸۵۲ میلادی |
| شهرهای مهم | حیفا،عکا،بغداد |
| زیارتگاهها | منزل سيد على محمد باب در شيراز و منزل ميرزا حسینعلی در بغداد |
| نامهای دیگر | آیین بهائی،دیانت بهائی |
| اطلاعات دینی | |
| از فرقههای | بابیت |
| از شاخههای | بابیت |
| باورها | مقام الوهیت، نبوت و مَنْ یُظهره اللهی بهاءالله، تعالیم دوازدهگانه |
| رهبر/امام کنونی | بیت العدل اعظم |
| رهبران/امامان | بهاءالله،عبدالبهاء،شوقی افندی |
| کتابهای مهم | ایفان و اقدس |
| وضعیت کنونی | |
| تعداد پیروان | ۷/۹ میلیون نفر |
بهائیه نام فرقهای است که پس از مرگ باب، توسط یکی از پیروان او به نام میرزا حسینعلی نوری شکل گرفت که در قرن سیزدهم قمری پدید آمد. میرزا حسینعلی از پیروان سید علیمحمد باب بود که پس از درگذشت باب، فرقه بهائیت را پایهگذاری کرد. پس از بهاءالله، پسرش عباس افندی معروف به عبدالبهاء و سپس شوقی افندی، نوه دختری عبدالبهاء رهبریِ بهائیت را بهعهده گرفتند.[۱] پس از شوقی این فرقه با ادعای ظهور مظهر الهی جدید، در تقابل آشکار با اسلام و اصول آن قرار دارد و تلاش کرده با شعارهایی نظیر وحدت عالم انسانی، چهرهای جهانی از خود ارائه دهد.[۲]
محتویات
پیدایش
| فرق و مذاهب اسلامی | |
| اهل سنت | |
| معتزله | |
| اهل حدیث | |
| اشاعره | |
| ماتریدیه | |
| وهابیت | |
| اباضیه | |
| قدریه | |
| شیعه | |
| امامیه | |
| زیدیه | |
| اسماعیلیه | |
| ناووسیه | |
| غلات | |
| اهل حق | |
| دروزیه | |
| نصیریه | |
| شیخیه | |
| بابیت | |
| بهائیت | |
فرقه بهائيه، منشعب از فرقه بابيه است، بنيان گذار آيين بهائيت، ميرزا حسينعلى نورى معروف به بهاءاله است، و اين آيين نيزنام خود را از همين لقب برگرفته است.بهائیت، یک فرقه مذهبی و سیاسی است که در قرن سیزدهم هجری قمر بنیانگذاری شد میرزا حسینعلی نوری از پیروان سید علیمحمد باب بود و پس از درگذشت باب، فرقه بهائیت را پایهگذاری کرد.[۳]
سیرتاریخی
فرقه بهائیت از دل مکتب شیخیه پدید آمد. سید علی محمد باب از شیراز ابتدا ادعای بابیت کرد، سپس مدعی مهدویت و نهایتاً نبوت شد. یکی از پیروان او، میرزا حسینعلی نوری، که بعدها بهاءالله نام گرفت، نیز ادعای پیامبری نمود و فرقه جدیدی به نام بهائیت را پایهگذاری کرد. بهاءالله پس از دستگیری و تبعید، به شهرهای مختلفی منتقل شد و در نهایت در فلسطین (اکنون اسرائیل) درگذشت. پس از او، پسرش عبدالبهاء، سپس شوقی افندی، و نهایتاً نهادی به نام «بیتالعدل اعظم» که مقر آن در شهر حیفا است، رهبری این فرقه را بر عهده گرفتند. امروزه بهائیان در کشورهای مختلف جهان فعالیت دارند، اما در ایران این فرقه به عنوان یک جریان انحرافی شناخته میشود. .[۴]
اشخاص مهم
بهاالله
عبدالبها (فرزند بهاءالله)
سپس به شوقی افندی (نوه عبدالبها)
و اکنون به نهادی به نام '''بیتالعدل اعظم''' (مستقر در حیفا، اسرائیل) رسید. این گروه، اکثریت بهائیان دنیا را تشکیل میدهد.[۵]
انشعابات
فرقه بهائيه، منشعب از فرقه بابيه است. بنيان گذار آئین بهائيت، ميرزا حسینعلی نورى معروف به بهاءالله است ، و اين آئين نيز نام خود را از همين لقب برگرفته است . بهائیت بيشتر به عنوان يك انشعاب از اسلام يا تشيع و يا شاخه اى از متصوفه شناخته مى شد [۶]
عقاید مهم
1. ادعای پیامبری: بهاءالله خود را پیامبر جدید معرفی میکند؛ این موضوع از نگاه اسلامی کفر محسوب میشود چون با ختم نبوت در تضاد است.
2. نسخ دین اسلام: بهائیان اسلام را دین گذشته میدانند و خود را دین جدیدی با قوانین تازه معرفی میکنند.
3. وحدت ادیان و انسانها: شعار وحدت عالم انسانی دارند، ولی عده ای آن را بیشتر یک ابزار تبلیغاتی میدانند تا یک عقیده الهی اصیل.
4. ساختار تشکیلاتی: بهائیت دارای یک نظام رهبری متمرکز و دقیق است که هدفش حفظ انسجام داخلی و توسعه جهانی است.
5. گرایش به مدرنیته و غرب: بهائیان خود را دین آینده معرفی کرده و سعی میکنند با مفاهیم دنیای مدرن (مثل صلح، حقوق بشر، برابری) هماهنگ نشان دهند. [۷]
پراکندگی جمعیت
بهائیت از ایران به دیگر کشورها گسترش یافت و در برخی مناطق مانند آمریکا، هند، کشورهای آفریقایی و اسرائیل تأسیس شد. این گسترش به ویژه با حمایتهای استعماری، به خصوص بریتانیا، همراه بود. بهائیان در برخی شهرهای ایران مانند اصفهان، شیراز، تهران و یزد بیشتر ساکن بودند، اما پس از انقلاب اسلامی ایران، بسیاری از آنها به خارج مهاجرت کردند.[۸] شمار پیروان دین بهائیت در جهان، بیش از ۷ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر، برآورد شده است. بر پایهٔ آمارِ سالِ ۲۰۱۰ دانشنامه بریتانیکا، دین بهائیت از جهت پراکندگی در کشورهای جهان، پس از مسیحیت، در جایگاه دوم، جای دارد.[۹]
منابع تکمیلی
پانویس
- ↑ ویکی شیعه
- ↑ فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵
- ↑ تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،ص،۱۰۶
- ↑ تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،
- ↑ «فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵
- ↑ تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار،ص،۱۰۶
- ↑ فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵
- ↑ فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵
- ↑ ویکی پدیا
منابع
نویسنده:سعیده رمضانی
- تاریخ فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی. 1387. فایل pdf
- شناخت بهاییت، تألیف محمد شفیعی سروستانی
- بهائیت،ویکی شیعه
- فصلنامه بهائی شناسی،دکتر رسول جعفریان،پاییز و زمستان ۱۳۹۵
- بهائیت،ویکی پدیا