تغییرات

از شخصیت های بزرگ قریش و از اجداد [[پیامبر (ص)]] است که نصب پیامبر با چهار واسطه به [[قصی بن کلاب|قصی]] می رسد. قصی به هنگام [[حج ]] و به نقل برخی به دلیل اختلافات خانوادگی به همراه جمعی به مکه آمد و همه مناصب قریش که اشاره شد را مختص خود گردانید او قریش را از پریشانی نجات داد و پراکندگان قریش را جمع کرده و هر کس را در مکه جایی معین داد و از این جهت او را جمع کننده و مجمع می نامند. پس از قصی فرزندان او عبدمناف و عبدالدار و بعد از آن نیز هاشم فرزند عبدمناف و عبدالمطلب فرزند هاشم در مکه نفوذ فراوانی داشتند. قصی مردی بزرگ منش و لایق وبا فهم و تدبیر بود و در میان مردم مکه دارای جاه و احترام گردید. قصی آثار زیادی از خود به جای گذاشت از آن جمله مردم را برای ساختن خانه در کنار کعبه تشویق نمود قصی بن کلاب که از فرزندان قریش بود و در روزگار جوانی او، قریش در اطراف حرم پراکنده بودند، توانست با زیرکی خاص خود، کلید داری کعبه را از دست خزاعه خارج کند. بر اساس آنچه برخی اظهار کرده‌اند، این امر با استعانت قیصر روم بوده است.. از جمله کارهای مهم او تشکیل «دار الندوه» محلی برای مشورت رؤسای قریش در امور مهم بوده است، اقدامی که در نوع خود یک ابتکار سیاسی به حساب می‌آمده است. او به علاوه، کار رسیدگی به حجاج را نیز بر عهده داشته و از مردم می‌خواسته تا به آن‌ها کمک کنند. خدمات قصی و هاشم و بعد از او عبدالمطلب به حجاج در ایام حج، ‌یکی از اموری بود که شهرتی همه جانبه برای قریش به همراه آورد.. به تد ریج که شمار عشیره‌ها و بطون قریش رو به افزایش نهاد، مسؤولیت‌های مهم قبیله و کعبه در عهده تیره‌های مختلف قرار گرفت. هنگام ظهور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از میان بنی هاشم، عباس مسؤولیت سقایت؛ یعنی آب رسانی حجاج را به عهده داشت. بنی نوفل، حارث بن عامر مسؤول رفادت و غذا برای حجاج بود. از بنی اسد، یزید بن زمعه مسؤولیت مشاوره داشته و قریش برای اخذ کار‌های مهم با او مشورت می‌کرد.

کارکردهایی که این مکان در طول دوره‎های مختلف تاریخی ایفا نموده متغیر می‎باشد. در زمان قصی، وی ریاست این خانه را به عهده داشته و قریش برای مشورت در امور مهم خود از جمله ازدواج، تصمیم گیری‎های مختلف از جمله جنگ، آماده نمودن پرچم جنگ‎ها، ختنه پسران، حرکت و سپس بازگشت کاروان‎های تجاری در این مکان و حتی پوشیدن و یا بریدن جامه عروسی دختران در این مکان صورت می‎گرفت. نظر قصی برای قریش چنان مهم بود که حتی پس از وفات وی اجرای آن را برای خود لازم می‎دانستند.