<big>شیخ احمد بن زین الدین بن ابراهیم</big> متولد سال ۱۱۶۶ قمری از علمای بزرگ [[شیعه]] در قرن ۱۲ و اوایل قرن ۱۳ هجری قمری بود.او بنیان گذار مکتب [[شیخیه]] است.شیخ احمد اصالتا اهل احساء بود که در [[عربستان]] امروزی قرار دارد؛ ولی بیشتر عمر خود را در [[ایران]] گذراند و در شهر هایی مثل قزوین ، کرمان و یزد تدریس کرد.

او دیدگاه های خاصی درباره مسائل دینی و فلسفی داشت؛ به ویژه در زمینه [[معاد جسمانی]] و معرفت امامان معصوم و نحوه ارتباط با آنها. این دیدگاه ها باعث شد هم طرفداران زیادی پیدا کند و هم مخالفانی در میان علما داشته باشد.