تاریخنما:کاربران: تفاوت بین نسخهها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
نویسنده: مائده آجرلو | نویسنده: مائده آجرلو | ||
{{ تاریخ فرق و مذاهب اسلامی}} | {{ تاریخ فرق و مذاهب اسلامی}} | ||
| سطر ۶۱: | سطر ۶۰: | ||
=منابع تکمیلی= | =منابع تکمیلی= | ||
| + | |||
| + | #وهابیت مبانی فکری و کارنامه عملی،آیت الله العظمی جعفر سبحانی | ||
| + | #مجموعه مقالات و مطالعاتی در تاریخ و اندیشه وهابیت، محمد حسین رفیعی | ||
=منابع= | =منابع= | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۴۰
نویسنده: مائده آجرلو
| فرق و مذاهب اسلامی | |
| اهل سنت | |
| معتزله | |
| اهل حدیث | |
| اشاعره | |
| ماتریدیه | |
| وهابیت | |
| اباضیه | |
| قدریه | |
| شیعه | |
| امامیه | |
| زیدیه | |
| اسماعیلیه | |
| ناووسیه | |
| غلات | |
| اهل حق | |
| دروزیه | |
| نصیریه | |
| شیخیه | |
| بابیت | |
| بهائیت | |
محتویات
تعریف
وهابیت، فرقه ای در عربستان است که در منطقه نجد توسط محمدبن عبدالوهاب تاسیس شد؛ به همین دلیل به پیروان این فرقه وهابی میگویند.وهابیان درفروع دین تابع الگو:احمدبن حنبل هستند و بیشتر آنان درشبه جزیره عربستان سکونت دارند. البته در دوره جدید پیروان این مذهب برای معرفی خود ازواژه سلفی استفاده میکنند و میگویند ما تابع یک شخص یعنی محمدبن عبدالوهاب نیستیم بلکه تابع یک مسلک فکری به نام سلفی گری هستیم.منظور از سلف مسمانان قرون نخستین اسلامی است.وهابیان با اعتقاد به اینکه مفهوم توحید در بین مسلمانان با شرک آمیخته شده، آنان را دعوت به بازگشت بر سر عقاید اسلامی پیشینیان مینمایند و مخالفین از مسلمانان را غالبا کافر یا مشرک میدانند.
پیدایش
اگر بخواهیم تاریخ وهابیگری و سلفی گری را دقیقا مورد بررسی قرار دهیم باید گفت تاریخ آن باز میگردد به قرن دوم هجری و زمان احمد بن حنبل و او را میتوان از روسای این فرقه نامید. به بیان دیگر احمد بن حنبل نخستین کسی بود که به هنگام مواجه با فلسفه و فرهنگ غرب و شرق به این فکر افتاد که حدیث را از این هجمه نجات دهد ولی دچار تفریط شدیدی شد و همین مساله موجب شد که عقل را به طور کلی کنار بزند و فقط به نقل و شنیدن و حتی احادیث جعلی تکیه نمود.دکتر جواد مشکور در این باره مینویسد: احمد بن حنبل آنقدر در استناد به احادیث مبالغه کرد که بزرگانی چون طبری و ابن ندیم او را از اهل حدیث شمرده اند نه از مجتهدان.[۱].
سیرتاریخی
دیدگاهها و عقاید وهابیت بر نظریههای احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه (مشهور به ابن تیمیه) و مبانی سلفی او مبتنی است. او که در قرن ۸ هجری قمری میزیست و حنبلی مذهب بود، عقاید و آرایی ارائه کرد که پیش از آن در هیچ یک از مذاهب اسلامی وجود نداشت.[۲]. فقهای بزرگ اهل سنت آن زمان اقوال وی را مردود و محکوم دانستند و بسیاری از علمای دینی در بلاد اسلامی با او مخالفت کردند. برخی او را کافر دانسته و برخی دیگر خواستار حبس او شدند.[۳].
با این مخالفتها، عقاید ابن تیمیه تا قرن ۱۲ هجری قمری رونق نیافت. در این قرن بود که محمّد بن عبدالوهّاب نجدی به احیای نظریههای او پرداخت. او که در آغاز هواخواهی نیافت، به سال ۱۱۶۰ق. به شهر دِرعیّة(دَرعیّه) از شهرهای مشهور نَجْد رفت.[۴]. امیر آن دیار، محمّد بن سعود بود و عقاید عبدالوهّاب را برای تقویت حکومت خویش مناسب دید. محمّد بن سعود با محمّد بن عبدالوهّاب قرار گذاشت تا نیروی حکومتی خویش را برای تبلیغ و ترویج مذهب او به کار اندازد؛ به شرط آن که محمّد بن عبدالوهّاب نیز از گذر جایگاه دینی خویش، حکومت را تأیید و تقویت کند. از آن پس، این دو تن به شهرهای بسیاری لشکر کشیدند و هر کس را با عقاید خویش ناسازگار یافتند، کافِر خوانده و کشتند.
بدین سان، روز به روز قدرت آل سعود رو به فزونی گذاشت و در سایه آن، آیین وَهّابی نیز گسترش یافت. چون امپراتوری عثمانی به دست کشورهای استعمارگر تجزیه شد، عربستان به آل سعود واگذار گشت؛ زیرا آنان بسیار قدرت یافته بودند و باورهایشان با اهداف استعمارگران ناسازگار نبود.[۵]. از آن زمان وهابیت مذهب خاندان حاکم بر کشور عربستان است و وهابیان میکوشند تا مذهب و در واقع گرایشهای سیاسی فرقه خویش را در دیگر کشورهای اسلامی ترویج دهند
دولت های مهم
اشخاص مهم
ابن تیمیه
ابو العباس احمد بن عبد الحلیم حرّانی از علمای حنبلی قرن هفتم و هشتم هجری قمری بود. از آن جا که عقایدش مخالف افکار علمای معاصرش بود، تکفیر شده و به زندان افتاد. به واسطه حمله مغولان، از شام به قاهره گریخت. به سال ۷۱۲ق به دمشق برگشت و در ۷۲۸قمری در قلعه دمشق درگذشت.
ابن تیمیه با این که خود و پدرش از علمای حنبلی به شمار میرفتند، مقید به تبعیت از مذهب فقهی احمد بن حنبل نبود و در مسائل کلامی با تأکید زیاد بر مسئله توحید، نظریات خلاف شهرت و اجماع زیادی دارد.
ابن قیم
شمس الدین ابو عبداللّه محمد معروف به ابن قیم الجوزیة (۶۹۱-۷۵۱ ه.ق) شاگرد ابن تیمیه بود و مانند استاد خود از آراء و افکار مذکور دفاع میکرد و به اتهام بدعت گذاری در دین اسلام به زندان افتاد.
محمد بن عبدالوهاب
او در شهر عینیه از شهرهای منطقه نجد بهدنیا آمد و فقه حنبلی را نزد پدر خود آموخت. به دنبال اظهار نظرهای جنجالی و افراطی خویش در مسئله توحید و خصوصا مخالفتهایش با توسل، تبرک و زیارت قبور، از عینیه رانده و در ۱۱۰۶ به درعیه راهی شد. محمد بن سعود، امیر این منطقه که نظرات او را به مصلحت مقام خود دانست، به وی وعده کمک و همراهی در ترویج عقایدش داد. پس از مدتی، مردم شهرش را به جهاد علیه مردم نجد فرمان داد و با همراهی محمد بن سعود، توانست بر نجد غلبه کند.
انشعابات
عقاید مهم
عمده ترین عقاید
ویژگی بنیادی مذهب وهّابی، بر نفی عقاید و اعمال دیگر مسلمانان استوار است. آنان برخی اعتقادات و اعمال مسلمانان را با توحید عبادی ناسازگار میپندارند. بر اساس مطالبی که در کتابهای پیشوایان فکری این فرقه به دست میآید، تنها کسی را میتوان مسلمان و موحد خواند که کارهای زیر را ترک کند:[۶].
- توسل به هیچ یک از انبیاء و اولیای خداوند نجوید و مثلا نگوید: «یا الله اتوسل الیک بنبیک محمد نبی الرحمه».
- نباید خدا را به حق هیچ انسانی مورد خطاب قرار دهد؛ یعنی نباید بگوید خدایا به حق محمد فلان خواسته مرا اجابت کن
- به قصد زیارت، به قبر پیامبر(ص) نزدیک نشود و در آن جا دعا نخواند، دست به قبور آنان نکشد و در کنار قبر آنان نماز نخواند.
- پناه بردن و استغاثه و کمک خواستن از غیر خداوند، شرک است.
- فال خوب و بد نزند؛ مثلا نگوید: اگر «ان شاء الله» خدا چنین بخواهد و یا خدای نکرده اگر چنین شود.
- برای هیچ مردهای، حتی اگر از انبیاء باشد، نذر نکند.
- زیارت قبور، ساخت گنبد و بنای بر روی قبور، تزیین قبور و شمع گذاردن بر روی آن، شرک است.
- طلب شفاعت از هیچ انسانی نکند، حتی اگر پیامبر(ص) باشد؛ چرا که اگرچه آنان از سوی خداوند دارای چنین مقامی میباشند، اما دیگران حق ندارند چنین چیزی را درخواست کنند و گرنه با بت پرستان هیچ تفاوتی ندارند.
پراکندگی جمعیت
پانویس
منابع تکمیلی
- وهابیت مبانی فکری و کارنامه عملی،آیت الله العظمی جعفر سبحانی
- مجموعه مقالات و مطالعاتی در تاریخ و اندیشه وهابیت، محمد حسین رفیعی
