تغییرات

اعتزال به معنای به‌معنای کناره‌گیری است. و در فرهنگ [[تاریخ اسلام]]، بر دو گروه به این نام خوانده شده‌اند. بنابر آنچه نوبختی آورده است، نام معتزله نخستین بار بر یک گروه سیاسی اطلاق شدشده‌است. بر طبق این گزارش، نخست، گروهی از صحابه که پس از آنکه خلافت [[امام علی علیه‌السلام]] به خلافت رسید، از همراهی یا مقابله با او در جنگ‌ها خودداری کردند، از جمله [[عبدالله بن عمر]]، [[محمد بن مسلمه انصاری]]، [[اسامه بن زید]] و [[سعد بن ابی وقاص]] از امام کناره‌گیری کردند و از ستیز با او و نیز از همراهی و حمایت وی در جنگ‌ها خودداری کردند. این دسته را معتزله خواندند و دلیل این نامگذاری، اینان به‌سبب کناره‌گیری آنان از امام و امت اسلامی بودامت، «معتزله» خوانده شدند<ref>آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی،63.</ref>.

برخی معتزله سیاسی را کناره‌گیران از [[امام حسن علیه‌السلام]] و [[معاویه]] دانسته‌اند. گروه دیگری کاربرد دوم این واژه به فرقه‌ای کلامی بازمی‌گردد که به معتزله معروف شدند دسته‌ای از [[متکلمان]] به پیشوایی بنیان‌گذارش [[واصل بن عطا]] (۸۰ - ۱۳۱ ۸۰–۱۳۱ هـ.ق) بودندبود. گفته شده واصل به‌دلیل اختلاف نظر با [[حسن بصری]] از حلقه درس او کناره گرفت و این گروه همان اقدام، منشأ نام‌گذاری فرقه معتزله هستندشد. برخی نیز دلیل این نام را کناره‌گیری آنان از مذاهب رایج دانسته‌اند<ref>آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی،63.</ref>.

 معتزله که با تأکید بر «عدل» و «توحید»، به "اصحاب «اصحاب عدل و توحید" مشهورند، به "توحید» معروف شدند و از آنان با عنوان «[[قدریه]]" » نیز معروف شده‌اند. در اطلاق واژه "قدریه" به این طایفه، تأویلی صورت گرفته تا نشان داده شود که مراد از "قدریه"، گروهی است که خیر و شر را به تقدیر خداوند حکیم و قدیر نسبت می‌دهند. این تأویل به‌منظور اجتناب از نکوهشی است که در حدیث مأثور آمده است: «القدرية مجوس هذه الامة»یاد شده‌است<ref>الملل و النحل،34.</ref>.