تغییرات

عقاید خاص او از جمله، ‌قیام و خروج علیه ظالمان در هر شرایطی، امکان امامت بدون برخورداری از علم غیب و عصمت و نگرش مثبت او نسبت به شیخین (ابوبکر و عمر)، ‌سبب شد که علی رغم این که خود زید مدعی امامت نبود، پیروان او ‌زید را امام دانسته و بعد از شهادت او در کوفه و عراق و سپس س در ایران و یمن، مذهب زیدیه را تشکیل داده و دست به قیام هایی زدند.