==انشعابات==
پس از شهادت امام صادق علیه السلام در سال ۱۴۸ هق ، گروهی مرگ اسماعیل را در زمان امام صادق علیه السلام انکار کردند و او را امام غایب و امام قائم دانستند و مراسم تشییع جناز اسماعیل از طرف پدر را برای حفظ جان او تفسیر کردند.نوبختی این گروه را [[اسماعیلیه خالصه]] مینامد.گروه دیکری مرگ او را پذیرفته و فرزندش محمد را امام میدانستند که [[مبارکیه]] نام دارند.آنها پس از مدتی به دو فرقه منشعب شدند ، برخی مرگ محمد را پذیرفته و سلسله ائمه را در فرزندان او ادامه دادند و برخی هم منکر مرگ او بودند و او را امام قائم می پنداشتند.اینان [[قرامطه]] نامیده شده اند.<ref>آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی،56.</ref>.
فاطمیان نیز یکی از گروه های اسماعیلیه اند که امامت را در فرزندان محمد بن اسماعیل جاری میدانند.آنها امامان را به دو قسم ظاهر و مستور تقسیم میکنند که پس از هفت امام نخست ، نوبت به مامان مستور می رسد که به طور مخفیانه مردم را به آیین اسماعیلی دعوت میکردند.آخرین امام در سلسله امان مستور المهدی بالله است که امامت خود را آشکار کرد و دوره امامان ظاهر فرارسید.المهدی حکومت فاطمیان را در مغرب تاسیس کرد.<ref>آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی،61.</ref>.
پس از مرگ هشتمین امام ظاهر ، مستصر بالله ، وزیر مقتدرش ، فرزند ارشدش ، نزار را از خلافت محروم و مستعلی برادرش را جایگزین نمود و این موجب تفرقه در اسماعیلیه و پیدایش دو گروه [[نزاریه]] و [[مستعلیه]] شد.فرقه مستعلیه خود بعدا به فرقه های حافظیه و طیبیه انشعاب پیدا کرد و باز طیبیه به دو شاخه [[داوودیه]] و [[سلیمانیه]] تقسیم شد.<ref>آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی،61.</ref>.
==عقاید مهم==