ابن سینا در حدود ۳۷۰ق /۹۸۰م در [[بخارا]] به دنیا آمد. پدرش از [[بلخ]] بود و در دوران فرمانروایی [[نوح بن منصور سامانی]] (۳۶۶-۳۸۷ق /۹۷۷-۹۹۷م) به بخارا رفت و در آنجا در یکی از مهم‌ترین قریه‌ها به نام [[خَرمَیثَن]] در دستگاه اداری به کار پرداخت. او از قریه‌ای در نزدیکی آنجا، به نام [[اَفشَنَه]] زنی (ستاره نام ؟) را به همسری گرفت و در آنجا اقامت گزید. ابن سینا در آنجا چشم به جهان گشود. ۵ سال پس از آن برادر کوچکترش به نام محمود به دنیا آمد.

ابن سینا همچنان در [[اصفهان]] روزگار می‌گذرانید، تا هنگامی که [[علاء الدوله]] در ۴۲۷ق /۱۰۳۶م به نبرد با تاش فَرّاش سپهسالار سلطان مسعود در ناحیه کَرَج (یا کرخ) نزدیک [[همدان]] شتافت. ابن سینا که در این سفر علاءالدوله را همراهی می‌کرد، دچار بیماری [[قولنج]] شد و به درمان خود پرداخت و به قصد بهبود هر چه زودتر در یک روز هشت بار خود را تنقیه می‌کرد و در نتیجه دچار زخم روده شد. سپس در همین حال بیماری به اصفهان برده شد و همچنان به مداوای خود ادامه می‌داد تا اندکی بهبود یافت، چنانکه توانست در مجلس علاءالدوله حضور یابد. تا اینکه علاءالدوله قصد رفتن به همدان کرد. ابن سینا نیز وی را همراهی کرد، اما در راه بیماریش عود کرد. پس از رسیدن به همدان، وی از معالجه خود دست کشید و پس از چند روز در نخستین جمعه [[رمضان]] ۴۲۸/ژوئن ۱۰۳۷، در ۵۸ سالگی درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.<ref>نک: گلمن، «زندگانی ابن سینا»، متن عربی، ۱۶- ۸۸؛ بیهقی، علی ۳۸- ۵۸.</ref>